De huisarts vroeg me of ik altijd al pijnlijke menstruaties had en omdat mijn antwoord daarop ‘ja’ was vertelde hij me dat het dan normaal was. Als jong meisje dacht ik dat het erbij hoorde en dat ik wellicht een lagere pijngrens had dan andere meisjes. Een paar jaar later bezocht ik de eerste hulp met extreme buikpijn, echter kon men daar niets vinden en werk ik geadviseerd om een afspraak in te plannen bij een gynaecoloog. Tijdens mijn allereerste bezoek aan een gynaecoloog werd op een inwendige echo niets gevonden maar werd voor het eerst de aandoening “endometriose” genoemd welke paste bij mijn klachten. Het advies was om de pil door te slikken met af en toe een doorbraakbloeding. Ik volgde het advies op en om de zoveel tijd gaf mijn lijf dan ook aan dat ik even moest stoppen met de pil om te menstrueren. Elke menstruatie die ik dan nog had was een hel en diende ik goed in te plannen omdat ik tijdens niks kon ondernemen. Dit heb ik zo jaren volgehouden.

Op mijn dertigste ging ik trouwen en samen besloten we voor gezinsuitbreiding te gaan. Ik stopte met de pil en belande in een hel. Tijdens de huwelijksreis begon ik zeurende en stekende pijn te krijgen onderin mijn buik waardoor ik direct erna naar de huisarts ben gegaan. ‘Een darmontsteking’ werd gezegd ‘en deze gaat vanzelf wel weer over’, maar helaas het ging niet over. Zelf had ik het vermoeden dat het gerelateerd was aan mijn cyclus en heb daarop een nieuwe afspraak gemaakt bij de gynaecoloog. Ik had me inmiddels wat ingelezen over endometriose en heb mijn angst hiervoor uitgesproken tijdens het gesprek met de gynaecoloog samen met onze wens om zwanger te worden.
Op de inwendige echo was niets te zien en ik werd terug naar huis gestuurd met het advies om eerst een jaar proberen zwanger te worden voordat begonnen werd met verdere onderzoeken. Tijdens dat jaar ben ik nog meerdere malen in ziekenhuis geweest met hevig pijn, 1 keer werd voorgesteld om mijn eileiders door te spoelen maar toen ik me daarvoor op afspraak melde werd ter plekke toch anders besloten. Ik baal er nog wel eens van dat ik destijds niet heb doorgevraagd of gedramd omdat ik nog steeds niet weet waarom.

Na 1 jaar van helse pijn en veel ziekmeldingen op mijn werk kwam ik bij een endometriose specialist terecht, die een kijkoperatie voorstelde. Toen ik wakker werd uit narcose werd mij eindelijk verteld dat ik endometriose heb en dat het dusdanig schade had aangericht waardoor natuurlijk zwanger worden niet mogelijk was. Beide eileiders verkleeft, darmen en blaas verkleeft aan baarmoeder en endohaarden op mijn diafragma. Enerzijds was ik opgelucht, want we mochten beginnen met IFV, maar anderzijds was ik verdrietig en dacht ik; “had ik dit maar eerder geweten”. Na een zwaar eerst IVF-traject met veel teleurstellingen, een infectie na punctie en extreem pijnlijke menstruaties, besloten we om even tot rust te komen en weer tijdelijk de pil te slikken. Bij de tweede terugplaatsing in het tweede IVF-traject was het dan uiteindelijk raak. Ons geluk kon niet op en wij koesteren dit met onze inmiddels 7-jarige wonder nog iedere dag.

Na de borstvoeding werd mij geadviseerd om weer te beginnen aan de minipil (omdat ik na de bevalling met complicaties van de keizersnede een trombosbeen had gekregen), maar toen begon alles weer opnieuw. Na een operatie waarbij een grote cyste, beide eileiders en endometriosehaarden werden verwijderd en darmen werden losgemaakt, was het advies niet meer te starten met een IFV-traject maar om de pil te blijven slikken ter onderdrukking van de endometriose. Ik voelde me machteloos en besloot de regie in eigen handen te nemen door me te gaan verdiepen in de mogelijkheden om mijn lichaam te ondersteunen en de pijn te verminderen. In stapjes heeft dat er uiteindelijk toe geleid dat ik nu, op 41-jarige leeftijd, een energiek leven heb zonder pijn en andere vrouwen help in dit proces. Deze week vier ik mijn 21 e cyclus zonder de pil met alleen wat lichte pijn (1 a 2 dagen) tijdens de menstruatie door de verklevingen (want die gaan helaas niet weg) maar verder gaat het super en heb ik geen nieuwe ophoping meer van endometriose haarden.