Ervaringsverhaal Liseth
Ik ben Liseth, 47 jaar en al zo lang ik me kan herinneren,
waren mijn menstruaties heftig en pijnlijk.
Ik menstrueerde al vrij jong en slikte al op jonge leeftijd pijnstillers om deze periode door te komen en te kunnen blijven functioneren.
Heftige buikpijn was mij niet vreemd.
Zoals gezegd "het zit in de familie" nam ik er genoegen mee. Toendertijd was er weinig tot niets bekend over deze aandoening.
Toen ik iets ouder werd en met aanhoudende klachten naar de huisarts ging, werd als mogelijke oplossing de anticonceptie-pil voorgeschreven.
Dit zou moeten resulteren in een lichter bloedverlies en zouden klachten, zoals onder andere buikpijn, moeten verminderen.
De menstruaties werden weliswaar lichter van aard, echter de buikpijn hield aan. Ik leerde daar mee leven, alhoewel ik ervoor zorgde dat ik paracetamol altijd in de buurt en op zak had.
Naarmate de jaren verstreken, werden de menstruaties zwaarder, ondanks de anticonceptie-pil. Ik slikte me suf aan ibuprofen en paracetamol om niet volledig uitgeschakeld te worden tijdens zo'n stopweek (veroorzaakt door buikpijn).
Ik was vrij jong (24) toen ik mijn eerste dochter kreeg en ik was 26 toen mijn tweede dochter werd geboren. Beide zwangerschappen zijn probleemloos ontstaan en ik genoot van 9 maanden (!) zonder pijn en zonder pijnstillers.
Na de geboorte van mijn tweede dochter zijn de klachten in mum van tijd verergerd. Een bezoek aan de huisarts met een doorverwijzing naar een gynaecoloog leverde niet meer op dan een sterkere pijnstiller met het advies de anticonceptie-pil steeds voor een periode van 6 maanden door te slikken.
Ik heb dit jarenlang gedaan, totdat er een nieuwe partner en een kinderwens kwam. Dit keer bleef een zwangerschap echter uit.
Doordat ik geen anticonceptie slikte, is de endometriose enorm gaan woekeren. Tijdens de menstruaties verloor ik stolsels waar ik een beetje bang van werd. Wat is dit? Komt dit serieus uit mij?
De menstruaties werden langer van duur en al met al was ik zo'n 3 weken per maand in de weer met pijnstillers, maandverband en tampons. Opnieuw een bezoek aan de huisarts, die godzijdank, al snel in de gaten had dat er iets goed mis was. Ik kreeg een versnelde afspraak voor een gynaecoloog in een lokaal ziekenhuis. Tijdens een echo constateerde zij een cyste op de baarmoeder. Niets om me zorgen over te maken, maar ik kreeg voor de zekerheid een afspraak bij een groter ziekenhuis met andere apparatuur.
Een week later kon ik terecht. Deze gynaecoloog trok wit weg bij de eerste echo. Ik begreep in eerste instantie de zorg nog niet. Dat duurde niet lang ... hij liet mij zien, met een binnenwaardse echo, hoe organen aan elkaar verkleefd waren. Ik bleek eveneens cystes van 11 en 13 cm op mijn eierstokken te hebben. Hij wilde direct opereren, echter bleek ik verhoging te hebben wat met een operatie niet gewenst is. Ik mocht naar huis met het advies mijn temperatuur in de gaten te houden. Mocht ik koorts krijgen, moest ik direct bellen.
Zaterdagochtend, de dag na de echo, kreeg ik koorts. Schoorvoetend en op aandringen van mijn familie heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik mocht direct komen en werd ook direct opgenomen. Omdat ik koorts had, werd ik de eerste dagen behandeld met 3 soorten antibiotica. Ik werd echter steeds zieker en is op woensdagavond besloten tot een spoed-operatie. Ik werd totaal verward wakker op de IC.
Het bleek, dat de cystes in mijn buik geklapt waren en het vuil mijn buik ingelopen was. Dit heeft geresulteerd in een buikvliesontsteking, bloedvergiftiging en een longontsteking. Heel veel weet ik niet van de periode op de iC. Ik realiseerde me dat het erg slecht met me ging en dat er voor mijn leven gevreesd werd. Ik was mijn motoriek kwijt, praten lukte eigenlijk nauwelijks en voelde me heel heel erg ziek.
Ik heb dit overleefd, daar ben ik nog steeds dankbaar voor.
Een jaar later, toen alle bloedwaarden goed waren, zijn mijn baarmoeder, eierstokken en eileiders verwijderd in het Erasmus ziekenhuis. Deze waren verkleefd met elkaar en met mijn darmen en een kans op het plaatsen van een stoma aanwezig. Deze operatie duurde bijna 8 uur en is fantastisch verlopen. Een stoma is niet geplaatst! Uiteraard ben ik hierna al snel in de overgang gekomen. Dit had ik er echter voor over.
Tot op de dag van vandaag ben ik aan het herstellen. Concentratie is nog niet wat het was en gruwelijke vermoeidheid kan nog steeds de overhand nemen als ik niet heel goed voor mezelf zorg.
Omdat er onlangs galstenen zijn geconstateerd, moet mijn galblaas verwijderd worden. Deze heeft een kleine verkleving aan mijn lever.
Ik heb er alle vertrouwen in, dat ook dit helemaal goed komt.
Mijn beide dochters staan onder controle bij een gynaecoloog,
endometriose is immers erfelijk.
Mijn wens is dat er meer aandacht wordt geschonken aan de aandoening endometriose.
Er is werkelijk niets onschuldig aan deze aandoening.
Ik deel mijn verhaal voor alle vrouwen die kampen
met menstruatie-problemen.
Laat het onderzoeken en laat je vooral niet wegsturen.
Pijn is niet oke!
Warme groet, Liseth