Ervaringsverhaal Manja
Mijn Endometriose reis start in 2014, althans dat dacht ik…
Achteraf gezien startte die reis al rond mijn 20e.
In 2014, ik was toen 44, kreeg ik last van buikgriep.
Lamlendig was ik en na een week had ik nog wat last van mijn linker zij. Aangezien ik een historie had van blaasontstekingen die ik niet opmerkte,
bracht ik mijn urine naar de huisarts. Hier zat wat bloed in maar mijn urine was verder schoon.
De huisarts noemde een niersteentje en vroeg me na een week opnieuw de urine te laten checken. Na een week: geen bloed meer (had ik al zo vaak gehad de afgelopen jaren) maar nog wel een vervelend gevoel in mijn zij. Uiteindelijk laten we een echo maken en daar zien ze ‘iets’ op.
Toch een steentje? De klachten blijven.
Ik krijg meer last van mijn nier (stuwing van urine) want de urine kan niet goed van mijn nier naar mijn blaas.
Na vele vervelende onderzoeken blijkt er weefsel te zitten in mijn urineleider en dat zorgt voor verstopping.
Na een kijkoperatie krijg ik de diagnose Endometriose.
Ik ben niet verbaasd, alles valt op zijn plek.
Ik moet meteen aan de hormooninjecties om in de overgang te komen.
Dan zal de endometriose rustiger worden.
Dat is belangrijk want de urineleider is geen fijne plek om endoweefsel in te hebben. Het is daar zo dun als een rietje en er kan zo weer een verstopping optreden als het weefsel blijft groeien.
Ik begin met hormooninjecties maar wil mijn eierstokken laten verwijderen. Dat lijkt mij de beste optie. Ik moet ervoor praten als Brugman maar uiteindelijk gaat mijn, in Endometriose gespecialiseerde gynaecoloog, akkoord. In 2015 gaan ze eruit. Ook mijn buik wordt schoongemaakt want de Endometriose zit toch op aardig wat plekken. Door de hormooninjecties zat ik al in de overgang en door de operatie blijf ik hierin. Mijn klachten worden minder. Minder pijn en mijn urineleider verstopt niet..
Na een half jaar krijg ik weer klachten en mijn menstruatie begint weer?
Hoe kan dit?
Uiteindelijk blijkt er ergens nog een klein stukje eierstok te zitten wat actief is geworden. Dit zien ze overigens pas tijdens de operatie waarbij mijn baarmoeder verwijderd wordt (was helemaal doorweven van Endometriose) en wederom alles aan de binnenkant schoongemaakt wordt.
Ik word door 2 artsen geopereerd. Dit is mijn zwaarste operatie en die vindt plaats in 2018.
Ruim 1,5 jaar na die operatie is de rust in mijn buik wedergekeerd al blijf ik uiterst waakzaam bij alles wat ik in mijn buik voel.
Het vertrouwen in mijn lichaam is lange tijd ver te zoeken. Ik blijf wel wat klachten houden maar dat is niks vergeleken met hoe het was.
Vanaf mijn 20e ben ik regelmatig bij meerdere huisartsen en gynaecologen geweest met klachten. Buikpijn, flinke menstruatie, heel erg last van de eisprong, cysten, bloed in urine…noem maar op.
Er werd veel geschoven op de anticonceptiepil, menstruatie, niet zo druk maken, u kunt de eisprong niet voelen, misschien niersteentje, misschien blinde darm… Gelukkig heb ik 2 kinderen gekregen maar dat had ook heel anders kunnen lopen weet ik nu.
Ik ben blij dat er steeds meer aandacht is voor Endometriose en dat er artsen zijn die zich met veel passie en kennis op deze aandoening richten.
Luister goed naar je lichaam, jij kent het als geen ander.
Bij twijfel ga naar een gespecialiseerde gynaecoloog.